Autor wskazuje na różnicę między sytuacją językową mikrowspólnoty staroobrzędowców w Polsce a funkcjonowaniem liczniejszych społeczności dwujęzycznych badanych przez uczonych zachodnich. W wypadku staroobrzędowców występuje zasadnicza różnica w statusie obu kodów językowych. Przełączanie ma miejsce pomiędzy językiem literackim a dialektem w stanie zaniku. Czynniki dotyczące kompetencji językowej oraz dyglosyjny charakter bilingwizmu w społeczności prowadzą do istotnego zróżnicowania idolektalnego. (JB)
