Streszczenie monografii H. Popowskiej-Taborskiej "Dawne pogranicze językowe polsko-łużyckie. W świetle danych toponomastycznych" (Wrocław, 1965). Artykuł dotyczy obszaru wymarłych gwar słowiańskich znajdującego się na terenie Polski i oddzielającego dzisiejszy językowy obszar dolnołużycki od językowego obszaru polskiego. Celem autorki jest wyznaczenie dawnej granicy językowej polsko-dolnołużyckiej na podstawie nazw terenowych wyekscerpowanych z niemieckich map kastralnych z XVIII i XIX w. Analiza obejmuje nazwy terenowe w języku niemieckim powstałe pod wpływem języków słowiańskich na terenach zgermanizowanych stosunkowo późno (przypuszczalnie w XVIII-XIX w.). Wskazane zostały cechy dialektów polskich i dolnołużyckich zachowane na omawianym terenie. Autorka stwierdza, że istniała dość ostra granica między obszarem językowym polskim a dolnołużyckim, oraz określa szczegółowo linię zasięgu łużycczyzny. (Bi)