Autor analizuje środki językowe stosowane przez polskie tłumaczki opowiadania W. Jerofiejewa "Papużka" w celu oddania parodystycznego języka hybrydowego stosowanego przez autora. Wskazuje na częste, nierzadko zbędne, stosowanie mocnej archaizacji przez D. Ulicką oraz oryginalne przekształcenia frazeologizmów oraz kontaminacje różnych stylów w przekładzie M. Buchalik. (MF)
