Artykuł przedstawia analizę polonizmów fonetycznych i fleksyjnych na przykładzie trzech latopisów litewsko-białoruskich: "Latopisu wielkich książąt litewskich", "Kroniki Wielkiego Księstwa Litewskiego i Żmudzkiego" i "Kroniki Bychowca". Badany jest język starobiałoruski, w którym pisane były kroniki, i który zawierał dialektyzmy i polonizmy (analizowane w pracy na przykładzie rzeczownika, czasownika). (RK)
