Próba ukazania niektórych właściwości języka Bułhakowa jako określonej osobowości, przedstawiciela rosyjskiej inteligencji twórczej. Nie chodzi więc o język jego utworów, a język pisarza w codziennym obcowaniu. Materiał badawczy stanowiły jego listy, krótkie żartobliwe notatki, wyjątki z dzienników, stenogram wystąpienia w dyskusji, a także dzienniki jego żony i wspomnienia współczesnych. Na podstawie analizy można zauważyć, że zachowanie językowe Bułhakowa cechowała m.in. z jednej strony staromodna grzeczność, używanie mnóstwa form etykietalnych, przestarzałych wyrażeń, z drugiej - używanie leksyki i konstrukcji potocznych, stylistycznie wręcz gminnych. (MP)
