Autorka omawia sytuację językową Łużyczan, zwłaszcza użytkowników dialektu slepiańskiego, w ujęciu diachronicznym. Stwierdza, że obecnie kodu tego używa mniej niż sto osób, należących przede wszystkim do najstarszego pokolenia. Przedmiotem analizy jest znaczenie oraz dawne i współczesne użycie partykuły gor, występującej w dialekcie slepiańskim jako wariant niemieckiej partykuły gar. Wnioski dotyczą obecności badanej formy w zapiskach H. Njepili oraz w innych dialektach łużyckich. (Bi)
