Antroponimia słowiańska : materiały z IX Ogólnopolskiej Konferencji Onomastycznej, Warszawa 6-8.IX.1994 .- Warszawa, 1996
[Wyświetl]
Strony:
237-243
Języki:
pol
Abstrakt:
W artykule przedstawiono problematykę dotyczącą określenia statusu nomen proprium – rozumianego jako specjalną realizację dyspozycji nominacyjnych języka – w obrębie systemu onimicznego i ustalenia zarówno onimicznych, jak i komunikatywnych determinantów wyznaczających stosunki pomiędzy odpowiednimi składnikami sfery proprialnej. Taka sfera języka została potraktowana jako względnie autonomiczna całość, którą porządkują i organizują reguły o charakterze systemowym odnoszące się do wyznaczników wewnętrznojęzykowych i do kontekstu społeczno-komunikatywnego. Zasygnalizowane reguły przedstawiono w obrębie antroponimii. Wyspecjalizowane antroponimiczne środki formalnojęzykowe są determinowane przez takie procesy, jak derywacja redukcyjna, np. Andrzejek – Ajek, Magdalena – Lena, alternacyjna, np. Beata – Beacia, sufiksalna, np. Józef – Józefek, paradygmatyczna, np. Ewusia – Ewuś. Na podstawie rozważań można stwierdzić, że systemowa problematyka antroponimii charakteryzuje się bogactwem problemowym płaszczyzn interpretacyjnych zarówno ogólnolingwistycznych, jak i czysto onomastycznych. (PK)
