| Abstrakt: |
W artykule przedstawiono struktury antroponimów i zestawień antroponimicznych, bez uwzględnienia imion, pochodzących z XVI-wiecznych źródeł. Materiał językowy został podzielony na dwa rodzaje: nazwy proste niederywowane, do których należą odapelatywne formacje o charakterze przezwiskowym, np. Wołos Byk, Andrzej Łysy, i nazwy powstałe w wyniku określonych procesów derywacyjnych. Do najczęstszych nazw należą formacje derywowane za pomocą typowych formantów antroponimicznych, jak np. charakteryzujący się bardzo dużą produktywnością formant -ic(z)||-yc(z), -ewic(z)||-owic(z): Szczęsny Brodzic, Misko Buciewicz i rzadsze, m.in. -ski||-cki, np. Szczepan Brzeźnicki, -ko, np. Stanisław Boczko, -ew||-ow (ów), np. Bartłomiej Andrzejów, -ik||-yk, np. Panas Czernik. W tej grupie wyodrębniono także nazwy: nieposiadające obok imienia żadnego członu antroponimicznego; imię + nazwa zawodowa wraz z tytułami urzędniczymi i nazwami funkcji społecznych oraz imię + potencjalne nazwisko o postaci przezwiskowej, patronimicznej, odmiejscowej. Na podstawie analizy materiału można stwierdzić, że w XVI w. nawet w oficjalnych dokumentach nie istniał określony typ nominacji, chociaż przeważała tendencja do oznaczania osób formułami dwuelementowymi – imię + nieoficjalne jeszcze nazwisko, będące formacją przezwiskową, nazwą zawodową, odmiejscową lub patronimiczną. (PK)
|
