Materiałem rozważań są utwory literackie w języku rosyjskim i ich przekłady na polski. Autorka wskazuje, że w języku rosyjskim w funkcji predykatów stanu psychicznego często występują predykatywy nieczasownikowe nieosobowe, podczas gdy w języku polskim wyraźna jest aktywność czasownika mieć. Inna istotna różnica polega na tym, że przy wyrażaniu dyskomfortu psychicznego w języku rosyjskim występuje tendencja do syntetyzowania znaczenia stanowego i oceniającego, podczas gdy w języku polskim mamy raczej do czynienia z rozgraniczaniem tych znaczeń. (HK)