В статье содержится критическая оценка 150-летней традиции, рассматривающей балтийские и славянские языки как равноценные с точки зрения исторической перспективы. Традиционное языкознание пренебрегает данными прусского языка, образующего, по утверждению автора, переходную стадию между восточнобалтийским языковым типом и диалектами (возникшими на основе периферийных балтийских комплексов), которые развились в праславянский язык. Автор исследует прусско-славянские архаизмы и лехитские заимствования в древнерусском языке. Даются 18 примеров дивергентных инноваций и 32 примера конвергентных инноваций вместе с этимологией и опытами реконструкции. Затем эти примеры рассматриваются на основе диагностики инноваций. Наиболее надежны 30 пар схождений, что считается достаточным для обоснования вхождения праславянского языка в западнобалтийский континуум. (MF)
Аннотация 2:
Artykuł zawiera krytyczną ocenę 150-letniej tradycji, rozpatrującej języki bałtyckie i słowiańskie jako równorzędne z historycznego punktu widzenia. Tradycyjne językoznawstwo lekceważy dane z języka pruskiego, stanowiącego według przekonania autora stadium przejściowe między wschodniobałtyckim typem językowym a dialektami (powstałymi na bazie peryferyjnych kompleksów bałtyckich), które rozwinęły się w język prasłowiański. Autor bada prusko-słowiańskie archaizmy i lechickie zapożyczenia w języku staroruskim. Przytacza 18 przykładów innowacji dywergentnych i 32 przykłady innowacji konwergentnych wraz z etymologią i próbami rekonstrukcji. Następnie rozpatruje je na podstawie diagnostyki innowacji. Największą pewność wykazuje 30 par podobieństw, co jest uważane za dostateczne dla uzasadnienia tezy o przynależności języka prasłowiańskiego do zachodniobałtyckiego kontinuum. (MF)
