Autorka analizuje polski przekład powieści T. Tołstoj "Kyś", koncentrując się na wpływie dążenia do zachowania ekwiwalencji pragmatycznej na dobór stosowanych przez tłumacza środków językowych. Pokazuje, w jaki sposób została w języku polskim odtworzona narracja oryginału, utrzymana w tonacji rosyjskiego skazu. Podkreśla wykorzystanie archaizmów, leksyki gwarowej, a także słownictwa na nią stylizowanego. Omawia także metody zastosowane dla przekładu wyrazów celowo zniekształconych przez autorkę oraz utworzonych przez nią neologizmów. (MF)
