Autorka przedstawia tezy badawcze rosyjskiego uczonego S. Karcewskiego z 1929 r. i konfrontuje je z późniejszą teorią językoznawstwa kognitywnego autorstwa R. Langackera. Odkrywa podobieństwa między sposobami interpretacji zjawisk językowych, charakterystycznych dla obu badaczy. Zauważa, że w badaniach S. Karcewskiego obecne są zarówno elementy strukturalistyczne, jak też i takie, które w późniejszych czasach można byłoby określić mianem kognitywistycznych. Artykuł ilustrowany jest przykładami z języka rosyjskiego. (MF)
