Analiza leksemów opisujących skłonności i stany człowieka, afektonimów i przezwisk. Autorka omawia funkcjonowanie badanej leksyki we współczesnych gwarach polskich, zmiany znaczeniowe w porównaniu z wyrazem źródłem, zasięg oraz utrzymanie się podobnych leksemów w języku litewskim. Wskazuje przykłady użycia w kontekście oraz poświadczenia poszczególnych leksemów w słownikach i opracowaniach naukowych. Stwierdza, że większość zbadanych form oznaczających skłonności i stany człowieka stanowią wyrazy o podstawach dźwiękonaśladowczych, używane w gwarach polskich w znaczeniu metaforycznym. Afektonimy tworzone są poprzez dodanie do podstawy litewskiej sufiksów słowiańskich. Wnioski dotyczą ciągłości procesu zapożyczania nazw dotyczących człowieka z języka litewskiego do gwar polskich. (Bi)
