Analiza słownictwa i rozwiązań translatorycznych zastosowanych przez J. B. Fryca w pierwszym przekładzie Starego Testamentu na język dolnołużycki (1796 r.). Autorka stwierdza, że J. B. Fryco opierał się na przekładzie Biblii Lutra oraz na innych źródłach, ale równocześnie był tłumaczem samodzielnym, ponieważ nie powielał mechanicznie słownictwa niemieckiego, tylko rozbudowywał synonimię w języku dolnołużyckim. Badany przekład Starego Testamentu stał się podstawą literackiego języka dolnołużyckiego. (Bi)
