Celem artykułu jest wyróżnienie cech typowych dla języków łużyckich w konfrontacji z innymi językami słowiańskimi. Autor omawia rozwój podsystemu konsonantycznego, wymowę, przejścia późnosłowiańskich głosek w głoski łużyckie, alternacje morfologiczne oraz cechy morfosyntaktyczne. Stwierdza, że większość omówionych cech łużyckich jest wspólna z niektórymi innymi językami słowiańskimi, jak również przedstawia specyficzne cechy łużyckie, wyłącznie dolnołużyckie i charakterystyczne tylko dla języka górnołużyckiego. (Bi)
