Autorka podejmuje próbę analizy historii nazwiska Ejsmont, które pochodzi z języka litewskiego. Stwierdza, że jego nosiciele na początku zeszłego wieku żyli przede wszystkim w rejonach żytomierskim i chmielnickim. Zwartość zasiedlenia może świadczyć o dość późnym przesiedleniu ich przodków na te tereny. Na podstawie ich imion określa ich narodowość jako polską. Od XVII wieku pojawia się także wśród Kozaków nazwisko Есимонтовський. Następnie omawiane są ojkonimy, dla których podstawą jest jedno z tych nazwisk. Na tej podstawie możliwe jest prześledzenie potencjalnych kierunków migracji nosicieli nazwiska, które sprzyjało wchodzeniu litewskiego elementu w obszar języka ukraińskiego. (MF)