Narzędnik predykatywny a alternatywny przypadek zgody w języku polskim i wybranych językach słowiańskich
Autor/redaktor:
Beata Chachulska
Opublikowany w:
Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej
[Wyświetl]
Numer czasopisma:
2006 41
Strony:
29-44
Inne:
Tab., streszcz.: eng
Języki:
pol
Abstrakt:
Analiza określeń predykatywnych wyrażonych przymiotnikiem w narzędniku we współczesnym języku polskim, w zestawieniu z językiem rosyjskim, ukraińskim, słowackim i chorwackim. Na podstawie danych korpusowych autorka stwierdziła, że narzędnik predykatywny w języku polskim występuje bardzo rzadko, głównie w tekstach z końca XIX w., gdzie stosowany jest niekonsekwentnie (obok przymiotników użytych w przypadku zgody). W polszczyźnie współczesnej formy te są archaiczne i nacechowane stylistycznie. Przytoczone zostały przykłady użycia badanego narzędnika z czasownikami czuć się, okazać się i wydawać się. Celem analizy konfrontatywnej jest stwierdzenie, czy w wybranych językach słowiańskich istnieje różnica między narzędnikiem predykatywnym i alternatywnym przypadkiem zgody. Badane zjawisko zachodzi w językach wschodniosłowiańskich, zwłaszcza w języku rosyjskim. (Bi)
