Osławca, młodziwie, kanaki trzęsione, pereł trzy przędziona - uwagi o kilku osobliwych wyrazach w zabytkach średniopolskich
Autor/redaktor:
Maciej Mączyński
Opublikowany w:
Język Polski : organ Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego
[Wyświetl]
Numer czasopisma:
2004 R. 84 z. 2
Strony:
122-128
Języki:
pol
Abstrakt:
Wyrazy będące przedmiotem artykułu pochodzą z zabytków XVI-XVII-wiecznych. Autor analizuje ich znaczenia, cechy charakterystyczne i zasięg. Dochodzi do wniosku, że z dwóch wartości, związanych z czasownikiem osławiać - 'rozsławiać' i 'zniesławiać' - do pochodnego rzeczownika osławca przetransponowano tylko tę drugą. W wyrazie młodziwie ('młodzi księża') mamy zdaniem autora do czynienia z sufiksem powstałym ze starego sufiksu -ewie z samogłoską będącą wynikiem kontaminacji z częstym sufiksem -iwo. Z kolei trzęsienia ('kosztowne ozdoby nakryć głowy') przybrały cytowaną w tytule formę pod wpływem kontekstu gramatycznego, a wyraz przędziono w odniesieniu do pereł został już w XVII w. wyparty przez sznur. (HK)
Polemika: BAŃKOWSKI Andrzej: Uwagi do Uwag M. Mączyńskiego "o kilku osobliwych wyrazach w zabytkach średniopolskich" .- "Język Polski : organ Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego" 2006
