Rozkładalność i kompozycjonalność struktur słowotwórczych : na przykładzie neologizmów w polszczyźnie końca XX w.
Autor/redaktor:
Krystyna Waszakowa
Opublikowany w:
Słowotwórstwo a inne sposoby nominacji : materiały z 4 konferencji Komisji Słowotwórstwa przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów, Katowice 27-29 września 2000 r. .- Katowice, 2000
[Wyświetl]
Strony:
63-69
Inne:
Streszcz.: rus
Języki:
pol
Abstrakt:
Celem artykułu jest próba wyjaśnienia, na ile nowe derywaty słowotwórcze mogą być łatwiej rozumiane przez użytkowników języka polskiego niż neologizmy niebędące derywatami. Autorka odwołuje się do koncepcji semantyki rozumienia ze szczególnym uwzględnieniem gramatyki kognitywnej R. Langackera. W ujęciu kognitywnym znaczenie jest ujmowane jako rozumienie jednostek użytych w tekście i w pewnym sensie uzupełnia strukturalistyczny opis derywatów słowotwórczych. Autorka stwierdza, że najnowsze neologizmy, które charakteryzują się wysokim stopniem rozkładalności i kompozycjonalności, są dobrze rozumiane przez użytkowników polszczyzny - cechuje je seryjność, produktywność i przewidywalność. Jednostki o niskim stopniu tych dwóch cech są dla nich mniej zrozumiałe. (PK)
