Mikrotoponimy jako językowe wyznaczniki przestrzeni kulturowej
Autor/redaktor:
Robert Mrózek
Opublikowany w:
Nazwy własne a kultura : Polska i inne kraje słowiańskie .- Warszawa, 2003
[Wyświetl]
Strony:
197-202
Języki:
pol
Abstrakt:
Nazwy terenowe analizowane są jako onimiczne byty jednostkowe i kategorialne nacechowane wąskim zakresem funkcjonowania w komunikacji społecznej. Na podstawie wzorców motywacyjno-semantycznych mikrotoponimów wyróżniono: 1) nazwy motywowane właściwościami geomorfologicznymi i eksponujące elementy naturalnej charakterystyki terenu, 2) nazwy powstające w wyniku motywacji przynależnościowej (struktury posesywne nazewnicze od imion pełnych i skróconych, przezwisk i nazwisk właścicieli obiektów), 3) nazwy odapelatywne pochodzące od nazw o zróżnicowanym znaczeniu dotyczącym sfery materialnej (efekty działalności osadniczej i zagospodarowania terenu). Ponadto mikrotoponimy mogą odzwierciedlać stosunki interetniczne, językowo-kulturowe na obszarach pogranicznych, dialektalno-gwarowe oraz interdialektalne. (Bi)
