Этнографическая и лингвистическая характеристика русских старообрядцев Ветки
Autor/redaktor:
Александра Ф. Манаенкова
Opublikowany w:
Skupiska staroobrzędowców w Europie, Azji i Ameryce : ich miejsce i tradycje we współczesnym świecie .- Warszawa, 1994
[Wyświetl]
Strony:
261-272
Języki:
rus
Abstrakt:
В статье приводится информация по истории, обрядам и языку старообрядцев, живущих в белорусском городке Ветке и соседних деревнях. Подчеркивается, что в их языке можно найти черты говора их предков, что позволяет установить, откуда они пришли в Ветку. Значительное количество черт языка жителей Ветки свойственно курским говорам. Они отмечаются не только в фонетике, но также в синтаксисе, а прежде всего - в морфологии. Однако в языке Ветки отсутствуют некоторые явления, типичные для говоров Курско-Орловской группы. В лексике отмечаются многочисленные лексемы, свойственные лишь курским говорам. Еще одна группа предков жителей Ветки пришла c территории севернорусского наречия, что тоже засвидетельствовано в языке. Подчеркивается, что влияние языков соседей - белорусского, украинского и польского - не велико, а двух последних по большей части лишь лексическое. (MF)
Abstrakt 2:
Artykuł zawiera informacje o historii, obrzędach i języku staroobrzędowców, zamieszkujących białoruskie miasteczko Wietkę i okoliczne wsie. Podkreśla się, że w ich języku można odnaleźć cechy charakterystyczne dla języka ich przodków, co pozwala na prześledzenie dawnych dróg migracji do Wietki. Dominująca część cech języka mieszkańców Wietki jest typowa dla gwar kurskich. Można je zauważyć nie tylko w fonetyce, ale również w składni, a przede wszystkim w morfologii. Mimo to w języku Wietki brak jest pewnych zjawisk typowych dla grupy kursko-orłowskiej. W leksykalnej warstwie języka obecnych jest wiele wyrazów, które można odnaleźć wyłącznie w gwarach kurskich. Inna część przodków mieszkańców Wietki przybyła z terytorium dialektu północnorosyjskiego, co również znajduje swoje odbicie w języku obecnych mieszkańców. Zauważa się, że wpływ języków sąsiadów - białoruskiego, ukraińskiego i polskiego - nie jest duży, a w przypadku dwóch ostatnich jest wyłącznie słownikowy. (MF)
