Kształtowanie się kategorii imienia w polskim systemie antroponimicznym : zarys problematyki
Autor/redaktor:
Maria Malec
Opublikowany w:
Antroponimia słowiańska : materiały z IX Ogólnopolskiej Konferencji Onomastycznej, Warszawa 6-8.IX.1994 .- Warszawa, 1996
[Wyświetl]
Strony:
215-221
Języki:
pol
Abstrakt:
Przedmiotem artykułu są rozważania dotyczące imienia jako odrębnej kategorii w polskim systemie antroponimicznym. Imię jest nazwą osobową indywidualną, utworzoną z intencją symboliczną. Stanowi składnik wieloelementowej osobowej nazwy własnej i występowało w każdej epoce w różnych zasięgach wspólnot komunikatywnych. Ze względów językowych wyróżnić można imiona rodzime dwuczłonowe, jak np. Stanisław, Bolesław wraz z ich skróceniami i imionami odapelatywnymi, oraz imiona obcego pochodzenia o różnej proweniencji, np. greckiej, hebrajskiej, łacińskiej. W imionach rodzimych możliwe jest wychwycenie powiązań z apelatywami, cechują się one – w odróżnieniu od imion pochodzenia obcego – swoistą semantyką. Oprócz motywów religijnych i wydarzeń kościelno-kulturowych do mechanizmów nadawania imienia należą także tradycje rodzinne, jak np. dziedziczenie imienia po przodkach. Obecnie – poza nielicznymi wyjątkami – nie tworzy się nowych imion; przy nadawaniu imienia korzysta się z zasobów znanych w całej Europie. (PK)
