Polskie nazwiska gdańskich mieszczan XVIII-XIX wieku
Autor/redaktor:
Urszula Kęsikowa
Opublikowany w:
Antroponimia słowiańska : materiały z IX Ogólnopolskiej Konferencji Onomastycznej, Warszawa 6-8.IX.1994 .- Warszawa, 1996
[Wyświetl]
Strony:
189-194
Języki:
pol
Abstrakt:
W artykule przedstawiono nazwiska polskie – także formacje o podstawie niemieckiej i formancie polskim – wyekscerpowane z trzech ksiąg adresowych Gdańska. Znaczną część materiału stanowią nazwiska równe polskim nazwom miejscowości w postaci zniemczonej, np. L. Bietau (1817) od wsi Bietowo, P. Balau (1817, 1839) od wsi Balewo. Zanotowano także nazwiska od polskich imion dwuczłonowych, np. A. Tessmer (1817) od imienia Cieszymir, oraz pochodzenia apelatywnego – najczęściej w postaci rzeczownikowej, np. Borowka (1839), Kostrzewa. W omawianych nazwiskach występuje niewiele cech gwarowych i regionalnych. W materiale dominują nazwiska derywowane różnymi formantami. Od XVI w. formant -ski tworzy wtórne nazwiska od typów niederywowanych i derywowanych innymi sufiksami, dlatego jest najbardziej produktywny. Na początku XIX w. wzrasta liczba formacji z tym sufiksem od podstaw niemieckich, co świadczyć może o rosnącym wpływie elementu polskiego. (PK)
