Rozważania nad leksykalną więzią Pomorza, Łużyc i Połabia
Autor/redaktor:
Hanna Popowska-Taborska
Opublikowany w:
Obraz językowy słowiańskiego Pomorza i Łużyc : pogranicza i kontakty językowe .- Warszawa, 1997
[Wyświetl]
Strony:
29-34
Inne:
Streszcz.: eng
Języki:
pol
Abstrakt:
Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy możliwe jest określenie leksyki specyficznej tylko dla obszaru Pomorza, Łużyc i Połabia, nienotowanej na innych terenach słowiańskich. Problemy takich badań wynikają z nierównomierności materiału opracowanego dla słownictwa kaszubsko-połabsko-łużyckiego. Do typowych dla całego obszaru nazw w przeszłości należy m.in. wyraz čêrmёsłё, określający drewniane nosidło do noszenia wiader i koszy, który współcześnie zachował się jedynie w kaszubszczyźnie. Zaprezentowany materiał leksykalny i jego analiza etymologiczna pozwala na wnioski, że możliwe jest wydzielenie niewielkiej liczby zjawisk leksykalnych jednakowych dla omawianych terenów, zazwyczaj są to postaci archaiczne, które nie występują w innych dialektach słowiańskich. Zauważyć można zbieżności kaszubsko-łużyckie, które mają charakter innowacyjny. Mimo ubogiego materiału wynikającego z przyjętej koncepcji badań można także stwierdzić, że specyfika leksykalna Pomorza, Łużyc i Połabia zaczęła się kształtować dopiero po zasiedleniu tych terenów przez Słowian – najprawdopodobniej w pierwszej połowie pierwszego tysiąclecia naszej ery. (PK)
