Nazwy Łużyczan i ich mowy w wybranych językach słowiańskich i innych europejskich
Autor/redaktor:
Elżbieta Wrocławska
Opublikowany w:
Onomastyka i dialektologia : prace dedykowane Pani Profesor Ewie Rzetelskiej-Feleszko .- Warszawa, 1997
[Wyświetl]
Strony:
303-306
Języki:
pol
Abstrakt:
Autorka omawia etnonimy określające Łużyczan oraz nazwy łużycczyzny w językach łużyckich, niemieckim, polskim, czeskim, rosyjskim, francuskim oraz w łacinie, występujące w wybranych słownikach (ewentualnie w innych źródłach). Nazwy Łużyczan dzielą się na etnonimy typu: 1) niem. Wenden pochodzące od nazwy oznaczającej wszystkich Słowian, 2) głuż. Łužičenjo, niem. Lausitzer określające mieszkańców regionu Łużyce (także Niemców), 3) głuż. Serb/Serbja, niem. Sorben, łac. Sorabi oraz tworzone od łużyckiej nazwy właściwej composita (np. pol. Serbołużyczanie) i formy analityczne (np. pol. Serbowie Łużyccy). W materiale badawczym najczęściej występują formy analityczne. Stwierdzono, że z przyczyn zewnętrznojęzykowych w niektórych językach europejskich (poza łużyckimi) przez kilkaset lat funkcjonowało równolegle kilka nazw Łużyczan. (Bi)
