Antroponimia słowiańska : materiały z IX Ogólnopolskiej Konferencji Onomastycznej, Warszawa 6-8.IX.1994 .- Warszawa, 1996
[Wyświetl]
Strony:
223-228
Języki:
pol
Abstrakt:
Celem pracy jest zbadanie, w jaki sposób układały się nazewnicze stosunki polsko-niemieckie na przełomie XII i XIII w. na Śląsku. W przekonaniu historyków niemieckich przełomową datą jest rok 1175, w którym książę Bolesław Wysoki wydał przywilej pozwalający na osadnictwo kolonistów niemieckich. Na podstawie badanego materiału antroponimicznego autor podejmuje próbę ustalenia etniczności osadników. Analizując przywilej fundacyjny Henryka Brodatego dla cysterek w Trzebnicy (1204 r.) udowadnia, że zarówno w warstwie patronimików, jak też imion mamy do czynienia z przygniatającą przewagą nazw polskich, zaś w okresie między 1175 i 1204 nie przybył ani jeden osadnik niemiecki. Autor podkreśla, że choć w innych lokacjach osadnicy niemieccy zaczęli pojawiać się na początku XIII w., to jednak analiza mian z XIII i XIV w. potwierdza, że jeszcze długo na Śląsku utrzymywała się polska antroponimia. Stanowi to dodatkowy argument świadczący o polskości Śląska. (MF)
