Morfologiczny czy leksykalny aspekt nazwisk określonych klas leksykalnoetymologicznych
Autor/redaktor:
Sławomir Gala
Opublikowany w:
Antroponimia słowiańska : materiały z IX Ogólnopolskiej Konferencji Onomastycznej, Warszawa 6-8.IX.1994 .- Warszawa, 1996
[Wyświetl]
Strony:
151-157
Języki:
pol
Abstrakt:
Głównym celem artykułu jest próba określenia relacji pomiędzy nomen proprium a podstawą słowotwórczą, służącą do jego utworzenia. Autor wskazuje na istnienie dwóch podstaw konstruowania nazw własnych - genetycznej i funkcjonalnej. Pierwsza z nich zakłada pierwotność nazwy apelatywnej, druga natomiast na pierwszym miejscu stawia funkcję nazwy własnej w języku. W wyniku przeprowadzonej analizy autor dochodzi do wniosku, że większość formantów antroponimicznych jest sekundarna, a ich pierwotna funkcja była związana z leksyką apelatywną. Podkreśla również, że duży wpływ na ich przejście do zbioru antroponimicznego mógł mieć czynnik stylistyczny, ważny zwłaszcza przy nazwiskach ludowych. Mimo to zauważa także, że nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, czy dane nazwisko jest derywatem, czy przeniesieniem. (MF)
