Do-Pyjter-Jaśka i cym-Hala-Mockja oraz inne zjawiska z antroponimii Wilamowic w dawnym Księstwie Oświęcimskim
Autor/redaktor:
Jadwiga Zieniukowa, Tomasz Wicherkiewicz
Opublikowany w:
Onomastyka i dialektologia : prace dedykowane Pani Profesor Ewie Rzetelskiej-Feleszko .- Warszawa, 1997
[Wyświetl]
Strony:
307-316
Języki:
pol
Abstrakt:
W artykule – na materiale z Wilamowic, małego miasteczka położonego w Kotlinie Oświęcimskiej, niedaleko historycznej granicy Śląska i Galicji – przedstawiono szczególny typ antroponimów, jakim jest przydomek rozumiany jako dodatkowa, wtórna indywidualizacja osoby. Analiza pozwala wskazać, że na antroponimię Wilamowic wywarła wpływ sytuacja etnolingwistyczna tego miasteczka, gdzie element słowiański przeplata się z germańskim. W nazewnictwie osobowym do czasów współczesnych panuje system trójstopniowy: imię – nazwisko oficjalne – przydomek; występują często formy imion męskich na -a. Wilamowskie przydomki stanowią swoistą klasę: z jednej strony semantycznie i strukturalnie są podobne do polskich przydomków używanych na innym obszarze Polski, z drugiej zaś wykazują tendencję do form wieloelementowych. Ich cechą charakterystyczną jest "łańcuszkowa" struktura wskazująca także na domostwo wraz z numerem domu – obecnie zjawisko to występuje już tylko wśród starszego pokolenia – jako ostatni element liniowy przydomka. (PK)
