Przydomki hagionimiczne w funkcji samodzielnych imion osobowych
Autor/redaktor:
Maria Malec
Opublikowany w:
Onomastyka i dialektologia : prace dedykowane Pani Profesor Ewie Rzetelskiej-Feleszko .- Warszawa, 1997
[Wyświetl]
Strony:
181-186
Języki:
pol
Abstrakt:
W artykule przedstawiono jedno ze źródeł powstawania nowych imion w obrębie antroponimii chrześcijańskiej z przydomków hagionimicznych, które są dodatkowym określeniem stosowanym przy imionach świętych Kościoła. Przydomki takie mogą mieć różne pochodzenie, np. od przymiotów świętego, jak np. Jan Chryzostom 'Złotousty', od wydarzenia związanego z jego szczególną misją, np. Jan Chrzciciel, od miejsca pochodzenia, np. Maria z Magdali, bądź od miejsca kultu danego świętego, np. arabskie imię Fatima. Wśród imion żeńskich najwięcej jest imion wywodzących się z przydomków hagionimicznych Matki Boskiej, np. Conchita, Annunciata. Z obszaru kultury hiszpańsko-portugalskiej, włoskiej i francuskiej rozprzestrzeniły się i upowszechniły na terenie całej Europy. W Polsce poświadczone są zarówno imiona żeńskie, np. Dolores, Magdalena, Konsuela, Mercedes, Fatima, jak i męskie, np. Baptista, Kapistran, Ksawery. Zaprezentowane w pracy imiona wyekscerpowane zostały ze "Słownika imion współcześnie w Polsce używanych". Ich analiza pozwala stwierdzić, że przydomki hagionimiczne tracą swój opisowy charakter i stają się samodzielnymi imionami. (PK)
