Język polski "Łotewsko-litewsko-polskiego słownika praktycznego dla rolników i robotników rolnych" na tle języka ogólnego i polszczyzny północnokresowej
Artykuł zawiera analizę polskich leksemów, połączeń wyrazowych i zdań ujętych w słowniku wydanym w 1937 r. w Rydze. Omówiono przeznaczenie dzieła, autorstwo oraz osobliwości językowe słownika w zestawieniu z językiem ogólnym. Odnotowane zostały 294 zmiany na poziomie: a) leksyki (86 form), w tym innowacje semantyczne, wyrazy przestarzałe i dawne, zapożyczenia z rosyjskiego i łotewskiego, b) fleksji (79 form), przede wszystkim formy adresatywne na wy oraz zjawiska znane z wcześniejszych prac, c) fonetyki (55 form), zjawiska znane z wcześniejszych prac. Omówiono również zagadnienia z zakresu słowotwórstwa i składni. Analiza materiału słownikowego wykazała, że polszczyzna badanego dzieła różni się od ówczesnej normy języka polskiego i jest specyficzną odmianą polszczyzny północnokresowej, znajdującą się pod wpływem języka łotewskiego. Do artykułu dołączono obszerny "słownik wyrazów i wyrażeń polskich z części słownikowej". Jednostki słownikowe zostały uporządkowane alfabetycznie i przytoczone zgodnie z zapisem oraz interpunkcją przyjętymi w słowniku, obok form polskich podano odpowiedniki łotewskie oraz numer strony słownika, na której występują. (Bi)
