Przedmiotem opisu są wspólne cechy gwar polskich z obszaru Wileńszczyzny i Podlasia z językami wschodniosłowiańskimi, mające w języku ogólnopolskim inną realizację. Wnioski dotyczą braku form męskoosobowych rzeczowników w opisywanych gwarach, występowania jedynie w formie męskoosobowej zaimka osobowego oni bez rozróżniania rodzaju gramatycznego rzeczowników (analogicznie zaimki wskazujące i względne w liczbie mnogiej mają dla wszystkich rodzajów jedną postać - te, które), występowania czasowników w liczbie mnogiej czasu przeszłego z sufiksem -li we wszystkich kategoriach rzeczowników i zaimków, synkretyzmu biernika i dopełniacza liczby mnogiej oraz występowania form pełnych zaimków osobowych niezależnie od akcentu logicznego. Według autorki dzięki dokładnym badaniom terenowym w okręgu Wileńszczyzny możliwe byłoby wskazanie miejsc, gdzie doszło do osiedlenia się w zwartych skupiskach ludności z głębi obszaru Polski, a gdzie ludność innojęzyczna uległa spolszczeniu. (PK)
