Charakterystyka współczesnej mowy starowierców mieszkających na terenie północno-wschodniej Polski od XVII wieku, ukształtowanego pod wpływem kontaktów z gwarami polskimi. Staroobrzędowcy posługują się dwoma kodami językowymi (wariantem języka rosyjskiego jako pierwszym oraz językiem polskim jako drugim), co prowadzi do licznych interferencji i trudności z określeniem przez użytkowników poprawności stosowanych przez nich form językowych tak w jednym, jak i w drugim kodzie. Silny związek emocjonalny i religijny z gwarową odmianą języka rosyjskiego utrudnia prawidłowe posługiwanie się językiem polskim w codziennej praktyce językowej. (KKG)
