Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej
[Wyświetl]
Numer czasopisma:
1993 31
Strony:
83-99
Języki:
pol
Abstrakt:
Przedmiotem artykułu są partykuły rozumiane jako klasa leksemów nieodmiennych autosyntagmatycznych, wchodzących w relację syntaktyczną z różnymi składnikami wyrażenia zdaniowego, i leksemy nieodmienne synsyntagmatyczne, wchodzące w relację składniową z czasownikiem. Wnioski dotyczą struktury formalnej, strony znaczeniowej oraz zakresu właściwości dystrybucyjnych. Mimo że wiele leksemów partykułowych ma charakter homonimiczny, część analityczna pozwala ukazać pewne grupy synonimiczne. Wysoka frekwencja partykuł o charakterze ekspresywno-impresywnym prowadzi do zacierania się emocjonalnych wartości poszczególnych leksemów, co zmusza do szukania nowych środków językowych, które wyrażane są przez dwu-, trzy-, a nawet kilkusegmentowe wyrażenia partykułowe. (PK)
