Praca prezentuje socjolingwistyczną sytuację staroobrzędowców mieszkających w Polsce oraz opis polszczyzny, którą się posługują. W poszczególnych podrozdziałach autorka przedstawia jej fonologię, fleksję, składnię, a także zapożyczenia leksykalne. Podejmuje też próbę interpretacji materiału pod kątem interferencji językowych. Polszczyzna starowierców zostaje porównana z sąsiednimi polskimi gwarami. Materiał językowy opracowania został zebrany w czasie badań terenowych prowadzonych w latach 1987-1994 przez autorkę. Wykorzystane zostały nagrania tekstów ciągłych oraz kwestionariusze ankietowe. Autorka odkrywa wyraźne zróżnicowanie sytuacji językowej między badanymi przez siebie ośrodkami, potwierdza także coraz silniejsze zastępowanie rosyjskiego kodu językowego przez polski wśród młodego pokolenia. Aneks zawiera wybór tekstów prezentujących polszczyznę staroobrzędowców z trzech ośrodków na Mazurach i w okolicy Suwałk. (MF)