Autorka przyjmuje w swym artykule termin "polszczyzna kowieńska" na określenie języka z terytorium całej guberni kowieńskiej. Wskazuje, że ta odmiana polszczyzny wciąż nie została dostatecznie zbadana. Wykazuje trójdzielność systemu: język ogólny, język szlachty zaściankowej, język polonizujących się włościan litewskich (zilustrowaną w "Dolinie Issy" Cz. Miłosza). Materiał badań stanowią rękopiśmienne słowniki braci Juszkiewiczów oraz korespondencja tej rodziny. Autorka poddaje szczegółowej analizie najbardziej wyraźne procesy fonetyczne oraz graficzne występujące w badanych tekstach. Dużo miejsca poświęca również kwestiom leksykalnym, wskazując na obecność w korpusie słowników również licznej leksyki nieliterackiej. Pozwala to na wykazanie różnic pomiędzy odmianą kowieńską a normą ogólnopolską. (MF)
