W artykule autor przedstawia znaczenie pojęcia Kresów, w tym Kresów północno-wschodnich. Na tle historycznym przedstawia sytuację ludności polskojęzycznej zamieszkującej na tym terytorium. Następnie definiuje polonocentryczne wspólnoty komunikatywne poza granicami kraju, dzieląc je pod względem geograficznym i wyszczególniając język autochtoniczny (dla polszczyzny północnokresowej) i imigracyjny (dla kontynentalnych i zamorskich zbiorowości polonijnych). Wskazuje, że pozostałe wyznaczniki języka polonijnego i polszczyzny północnokresowej są zbliżone, zaś ich kod językowy pełni funkcję socjolektu etnicznego. Podobieństwa występują także w sferze stratyfikacji odmian języka. Po analizie cech wspólnych autor wskazuje również cechy wyróżniające polszczyznę północnokresową, nadające jej w świadomości użytkowników status "sentymentalny", niewystępujący w innych wariantach komunikatywnych wspólnot polonocentrycznych. (MF)
