Artykuł charakteryzuje sytuację socjolingwistyczną mniejszości polskiej w rejonie Trok na Litwie w perspektywie diachronicznej i synchronicznej. Przedstawiona jest struktura demograficzna, warunki społeczne (takie jak szkolnictwo, struktura wyznaniowa, media, struktura zatrudnienia, administracja, struktura etniczna) oraz stan badań nad językiem polskim i dzieje użytkowników tego języka w omawianym regionie. Na podstawie zebranego materialu w zakresie fonetyki i morfologii mozna stwierdzić, że polszczyzna w okolicy Trok wykazuje cechy północnokresowe oraz charakterystyczne formy adresatywne. Autor diagnozuje zanikanie języka i tożsamości polskiej w związku z przemianami ekonomiczno-demograficznymi w Trokach. (KKG)
