| Аннотация 2: |
Przedmiotem badań jest rosyjskie słownictwo gwarowe, które różni się w dziedzinie nazw kolorów od rosyjskiego języka literackiego leksykalnie – por. gw. burnistyj 'ryževatyj, bez černoty i ognenoj krasoty', želtogorjačij 'oranževyj' – i semantycznie, por. ros. lit. bagrjanyj 'vchodjaščij v blok krasnych cvetov' i gw. bagrjanyj 'pestryj, polosatyj'. Autorka skupiła uwagę na barwach: belyj, černyj, krasnyj, želtyj, zelenyj, sinij, goluboj i przeprowadziła analizę na trzech poziomach (rejestrach semantycznych): ontologicznym, metaforycznym, komunikatywnym. Kolor biały wykorzystywany jest na wszystkich rejestrach semantycznych i tworzy najbogatszy paradygmat semantyczno-symboliczny. Do tworzenia zoonimów wykorzystywane są wszystkie kolory, jednak w ich użyciach można zaobserwować pewne tendencje. Np. biała barwa służy najczęściej do określania zwierząt domowych, np. belucha 'krowa maści białej'. Czarny kolor występuje przede wszystkim w nazwach dzikiego ptactwa: černedjucha 'rodzaj kaczki'. Czerwony kolor przeważa z kolei w nazwach ryb, por. krasnucha 'łosoś', 'płotka'. Podobne różnice obserwowane są również na poziomie metaforyzacji, np. z białym kolorem kojarzone są najczęściej semy 'dobry', 'swobodny', 'czysty', z zielonym – 'młody', z czerwonym – 'piękny', 'szczęśliwy', 'dobry'. (SW)
|
