Autor porównuje leksemy i połączenia leksemów w zbiorze opowiadań dolnołużyckich M. Heinrichowej "Ta wońkotata nazyma" (Budyšin, 1997) z materiałem słowników dolnołużyckiego języka literackiego. Stwierdza liczne różnice między żywym językiem dolnołużyckim używanym przez autorkę a oficjalną normą językową. Formy i znaczenia leksemów stosowane w badanych tekstach literackich często nie zostały uwzględnione w słownikach lub określane są w leksykografii jako potoczne. (Bi)
