Autorka rozpatruje wykorzystanie epitetu przez poetę Maksima Bagdanowicza, klasyka białoruskiej literatury, w cyklach „У зачарованым царстве” i „Думы”, zamieszczonych w zbiorze „Вянок” (1914). Zauważa, że w większości przypadków w roli epitetu występują u poety przymiotniki proste i złożone. Często jednak funkcję epitetu pełnią też przysłówki i w niewielkim stopniu imiesłowy i rzeczowniki. (MP)
