Autorka traktuje imperceptywność jako kategorię gramatyczno-semantyczną. W języku macedońskim jest ona zgramatykalizowana (różne formy gramatyczne z -l-formą – читал, сум читал, сум прочитал), a wykładniki leksykalne (przysłówki: сигурно, можеби, вероjатно; czasowniki modalne може, треба, мора) mogą występować równolegle z morfologicznymi. Natomiast w języku polskim imperceptywność jest wyrażana głównie przez środki leksykalne (jakoby, rzekomo, ponoć, prawdopodobnie, zdaje się, chyba), konstrukcję mieć + infinitivus, której często towarzyszą wykładniki leksykalne (np. Skarb państwa miał rzekomo ponieść straty), konstrukcje typu jak mówią …, jak podają media …, chodzą słuchy … i in. (IŁ)
