Artykuł zawiera zwięzłe przedstawienie dorobku polskich badań synchronicznych w zakresie morfologii (pomijając słowotwórstwo) i składni współczesnych języków słowiańskich. Na przykładzie tych działów językoznawstwa zarysowane zostały tendencje rozwojowe w wyborze podstaw teoretycznych, a także podejmowanej przez badaczy tematyki. Załączono bogatą bibliografię pozycji książkowych i monografii opublikowanych od końca II wojny światowej do końca 2011 r. (IŁ)
