Autorka bada sposób narracji w tekstach autorów łemkowskich mieszkających w Polsce, zwracając uwagę na różnice w zależności od poglądów autorów na kwestię tożsamości Łemków. Podkreśla, że zwolennicy tożsamości łemkowsko-ukraińskiej uważają swoją mowę za część ogólnonarodowego języka ukraińskiego, podczas gdy zwolennicy tożsamości łemkowsko-rusińskiej uważają ją za osobny (mikro)język. Przedstawia różnice w sposobie narracji w zakresie etnogenezy Łemków, ich tradycji kulturowych i historii. (MF)
