Przedmiotem opisu jest język polski stosowany w komunikacji codziennej na przełomie XX i XXI wieku, w wersji mówionej i pisanej. Analiza obejmuje właściwości fonetyczne, fleksyjne i składniowe, leksykalne i leksykalno-semantyczne, frazeologiczne oraz słowotwórcze. Autorka dla każdej grupy cech przytacza liczne przykłady form językowych wraz z objaśnieniami. Stwierdza między innymi, że polszczyzna codzienna przełomu XX i XXI w. bardzo szybko tworzy i wprowadza do społecznego obiegu nowe leksemy i formy językowe, także elementy obcojęzyczne i slangowe, zawiera liczne ekspresywizmy, obrazuje zmiany słowotwórcze (tworzenie nowych form wyrazów, nadawanie nowego znaczenia istniejącym leksemom) i zmiany znaczeniowe (generalizacja) oraz odzwierciedla infantylizm społeczeństwa (zabawy językowe). (Bi)
