W pracy przedstawione są różne typy niezależnych da-konstrukcji występujących w języku macedońskim w zestawieniu z ich greckimi odpowiednikami. Autorka analizuje częstotliwość występowania poszczególnych modeli, stwierdza największą frekwencję w obu językach dla modelu da + praesens perfectivum oraz wskazuje na brak występowania w języku greckim odpowiednika dla konstrukcji da + imperfectum perfectivum. Odkrywa także, że pod względem syntaktycznym i semantycznym partykuła да jest produktywniejsza niż jej grecki odpowiednik να. (MF)