Materiał badawczy stanowią zachowane księgi parafialne z Mokobód, zawierające ponad 2500 antropoleksemów. Autorka analizuje ich grafię, ortografię oraz zjawiska fonetyczne w nich widoczne. Wskazuje na niejednorodność materiału spowodowaną różnicami chronologicznymi oraz prowadzeniem zapisów przez wiele osób o różnym wykształceniu. Stwierdza, że ortografia ksiąg jest typowa dla XVII-wiecznych rękopisów, choć występują też elementy charakterystyczne dla grafii staropolskiej i średniopolskiej. Na płaszczyźnie fonetycznej charakterystyczne jest współwystępowanie cech archaicznych i współczesnych, a także mazowieckich tendencji dialektalnych. (MF)
