Analiza skrótów występujących w rękopiśmiennych kościelnych dokumentach urzędowych powstałych w latach 1798-1874. Autorka wskazuje, jakie leksemy poddawane były procesowi skrócenia (formy leksemu święty, nazwy duchownych chrześcijańskich, zwroty grzecznościowe, nazwy godności, daty, liczebniki, nazwy miar, wag, pieniędzy i in.) oraz jakim zasadom on podlegał. Omawia kształty graficzne skrótów, uwzględniając dążenie do zachowania precyzji i dążenie do maksymalnego skrótu. Stwierdza, że zbadany materiał reprezentuje klarowną sytuację komunikacyjną, w której wyraźnie widoczne są reguły aksjologiczne i pragmatyczne porządkujące skróty. (Bi)
