Autorka poddaje analizie słowniczek ortograficzny "Upominek zecerom od korektora" wydany w 1886 r. w Krakowie przez A. Walickiego. Omawia nie tylko charakterystyczne dla niego cechy grafii, lecz także słowotwórstwo, fleksję i leksykę, zwracając uwagę m.in. na występowanie opozycji pomiędzy polszczyzną ogólną a polszczyzną północnokresową. Przedstawia także występujące w nim słownictwo specjalistyczne. Autorka stwierdza, że dziewiętnastowieczną polszczyznę północnokresową cechują nieliczne odrębności słowotwórcze i fleksyjne, zaś na poziomie leksyki różnice ograniczają się do istnienia regionalizmów północnokresowych. (MF)
