Historia polskiego podstawowego słownictwa astronomicznego na tle słowiańskim
Autor/redaktor:
Jadwiga Waniakowa
Opublikowany w:
Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej
[Wyświetl]
Numer czasopisma:
2004 39
Strony:
157-178
Inne:
Streszcz.: eng
Języki:
pol
Abstrakt:
W artykule przedstawiono nazwy wybranych pojęć: niebo, słońce, księżyc, pełnia, kwadra, gwiazda, planeta, zaćmienie, horyzont i meteor. Znaczna część funkcjonujących obecnie w języku polskim nazw astronomicznych występowała już w staropolszczyźnie, m.in. niebo, słońce, księżyc. Niektóre leksemy, jak np. pełnia, kwadra, poświadczone są dopiero od XVI w. Analiza materiału pozwala wyodrębnić wyraźną grupę wczesnych wyrazów wspólnych dla większości języków słowiańskich; są to nazwy takich pojęć, jak: niebo, słońce, gwiazda i zaćmienie. Wyrazy nazywające pozostałe pojęcia mogą być zapożyczone z innych języków lub stanowić rodzime odpowiedniki nazw łacińskich. (PK)
