| Abstrakt: |
W artykule przedstawiono zagadnienie imion staropruskich w oparciu o spostrzeżenia T. Milewskiego o mieszanym charakterze imion staropruskich, które stanowiły syntezę członów pruskich i polskich. Zagadnienie to wpisuje się w nurt badań kontaktów językowych polsko-pruskich, którymi zajmowali się w Polsce A. Brückner i T. Milewski. Materiał językowy został podzielony na: 1) kalki całkowite, które występują rzadko, a polegają na przekładzie obu członów imienia z zachowaniem polskiego wzorca syntaktycznego, np. Pansdau-prot ze staropolskiego *Po-mysł, prus. pansdau 'potem' i prus. prot lit. protas 'rozmysł, rozum'; Quei-rams ze stpol. Chocie-mir, prus. guei-, quoitē 'chcieć' i rāms 'obyczajny, skromny'; 2) kalki hybrydalne, w których jeden człon jest zapożyczony z polszczyzny, drugi – spruszczony, np. Nay-bute ze stpol. Nie-doma, prus. buttan 'Haus, dom', Nawte-mer ze stpol. Trzebie-mir, prus. naut, nautin, nautien 'Not, bieda, potrzeba'; 3) niepewne kalki hybrydalne Tule-gerde ze stpol. Toli-sław, Mani-mer, Mane-mir ze stpol. Myśli-mir. (PK)
|
